Konu: مفكرة وسام

ودت تزيين مفكرتي  لليوم بكلمة رائعة لجبران خليل جبران.

 ها هي كلمته الرائعة؛

ليس السخاء بأن تعطيني ما أنا في حاجة إليه أكثر منك

بل السخاء بأن تعطيني ما تحتاج إليه أكثر مني

Günlük Yazısı Bugünde Böyle...

كانَ يَعْمَلُ بـصَمْتِ وهُدؤْء ظَنّوا أنَّهُ نائِمْ فـطَردوهْ

Bu güzel dua için, ancak  "Amiin" derim. Teşekkürler. Yazdığım olay şahsımla ilgili bir hadise değil. Genel bir vakıa'ya dikkat çekmek istedim. Hepimize olduğu gibi abdi aciz kuluna da yardım etmesi en büyük duamız. Yardımını üzerimizden esirgeme  Ya Rab!

" Neden böyle yan yan yürüyorsun yavrum ? " diye sorar anne yengeç çocuğuna.

فكن مع اللـــــــــــــــــــــــــــــــــــــه يكن كل شئ معك

اذا جعلـــــــــــــــــت رضا اللــــــــــــــــــــــــــــــــــه همك

تكفل اللــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه بما اهمك

و أنا أيضا أشكرك يا خالد، لقد تطرقت نقطة مهمة. فشكرا

يا خالد؛ انا أعلم انك تحب  رئيسنا الوزراء رجب طيب أردغان كحب أبيك.لذا ودت ان أخبرك بان أردغان كان في بيننا اى هو كان في كونيا. ذهبنا جميعا لرؤيته و لمشاهدته امام الناس و هو يخطب علي المشجعين. أنذاك تذكرت انك كم تريد رؤيته و إستماعه اليه بيننا.

بناسبة هذا ؛ أبين انني أقول لتغيير الدستور الام 

أهلا بكم جميعا. أشكرك مرة

Bir padişah Hızır’ı görmek istiyordu Bir gün bunun için tellallar çağırttı

“Kim bana Hızır’ı gösterirse onu armağanlara boğacağım” dedi

 Birçok oğlu uşağı olan fakir bir adam bu işe talip oldu

 Karısına dedi ki: “Hanım ben padişaha Hızır’ı bulacağımı söyleyip ondan kırk gün müsade alacağım Bu kırk gün için padişahtan size ömrünüz boyunca yetecek yiyecek, içecek ve para alırım Kırk günün sonunda Hızır’ı bulamayacağım için benim kelle gider, ama siz rahat olursunuz”

Adamın karısı kanaatkar biriydi “Efendi biz nasıl olsa alıştık böyle kıt kanaat geçinmeye Bundan sonra da idare ederiz Vazgeç bu tehlikeli işten” dedi

Ama adam kafaya koymuştu Padişaha gidip Hızır’ı bulacağını söyledi Bunun için kırk gün izin istedi Hızır’ı bulmak için koşuşturacağı kırk gün zarfında ailesinin geçimi için sarayın ambarından tonlarca yiyecek, içecek ve nakit para aldı Bunları evine teslim edip kırk gün ortalıktan kayboldu

 Kırk günün bitiminde padişahın huzuruna çıkıp herşeyi itiraf etti: ‘Benim aslında Hızır’ı falan bulacağım yoktu Ailece sıkıntı çekiyorduk Hızır’ı bulacağım diye sizden dünyalık almak istedim” dedi

Padişah buna çok kızdı: “Padişahı kandırmanın cezasını hayatınla ödeyeceğini hiç düşünmedin mi?” diye bağırdı

Adam da her şeyi göze aldığını söyledi Bunun üzerine padişah yanında bulunan üç veziriyle görüş alış verişinde bulundu Birinci vezire sordu:

- Padişahı kandıran bu adama ne ceza verelim?

- Efendimiz, bu adamın boğazını keselim, etini parçalayıp çengellere asalım

Bu sırada peyda olan, nurani, ak sakallı bir ihtiyar  vezirin sözleri üzerine söyle dedi:

  كل شيئ يرجع إلي اصله

Padişah ikinci vezirine sordu:

- Bu adama ne ceza verelim?

- Hükümdarım bu adamın derisini yüzüp içine saman dolduralım

Biraz önce ansızın ortaya çıkan ihtiyar yine;

 كل شيئ يرجع إلي اصله

dedi.

Padişah üçüncü vezire sordu:

- Ey vezirim sen ne dersin, beni kandıran bu adama ne ceza verelim?

- Padişahım bana göre, bu adamı affedin Size yakışan, sizden beklenen budur Bu adam önemli bir suç isledi ama sanıldığı kadar da kötü biri değil Çünkü çoluk çocuğunun rahatı için kendini feda edebilecek kadar da iyi yürekli

Nurani ihtiyar yine söze karıştı:

كل شيئ يرجع إلي اصله

diye tekrarladı

Bu defa padişah o yaşlı zata yöneldi:

- Sen kimsin? İkide bir tekrarladığın o laf ne demektir?

İhtiyar cevap verdi:

- Senin birinci vezirinin babası kasaptı Onun için kesmekten, etini çengellere asmaktan bahsetti Yani aslını gösterdi İkinci vezirin babası yorgancı idi Yorgan yastık, yatak yüzlerine yün, pamuk vb doldururdu O da babasına çekti

Üçüncü vezirin ise babası da vezirdi O da soyuna çekti, büyüklüğünü gösterdi Benim söylediğim söz “Herkes aslına çeker” demektir Vezir istersen (üçüncü veziri göstererek) işte Vezir, Hızır istersen (kendini göstererek) işte Hızır, bu adamı mahcup etmemek için sana göründüm, dedi ve kayboldu

 

 

جميـــــــــل جدا  

Görünüşe göre hareket edip, şekle göremi tavır alacağız...

Kaba-saba, soluk, yıpranmış giysiler içindeki yaşlı çift, Boston treninden inip utangaç bir tavırla rektör'ün bürosundan içeri girer girmez, sekreter masasından fırlayarak önlerini kesti...

 Öyle ya, bunlar gibi ne idüğü belirsiz taşralıların Harvard gibi üniversitede ne işleri olabilirdi?

 Adam, yavaşça rektörü görmek istediklerini söyledi.

İşte bu imkansızdı.. Rektörün o gün onlara ayıracak saniyesi yoktu..

Yaşlı kadın, çekingen bir tavırla; "Bekleriz" diye mırıldandı...

 Nasıl olsa bir süre sonra sıkılıp gideceklerdi. Sekreter sesini çıkarmadan masasına döndü.. Saatler geçti, yaşlı çift pes etmedi.. Sonunda sekreter, dayanamayarak yerinden kalktı. "Sadece birkaç dakika görüşseniz, yoksa gidecekleri yok" diyerek rektörü iknaya çalıştı.

 Anlaşılan çare yoktu.. Genç rektör, isteksiz bir biçimde kapıyı açtı. Sekreterin anlattığı tablo içini bulandırmıştı. Zaten taşralılardan, kaba saba köylülerden nefret ederdi. Onun gibi bir adamın ofisine gelmeye cesaret etmek, olacak şey miydi bu? Suratı asılmış, sinirleri gerilmişti.

Yaşlı kadın hemen söze başladı. Harvard'da okuyan oğullarını bir yıl önce bir kazada kaybetmişlerdi. Oğulları, burada öyle mutlu olmuştu ki, onun anısına okul sınırları içinde bir yere, bir anıt dikmek istiyorlardı.

 Rektör, bu dokunaklı öyküden duygulanmak yerine öfkelendi. "Madam" dedi, sert bir sesle, "Biz Harvard'da okuyan ve sonra ölen herkes için bir anıt dikecek olsak, burası mezarlığa döner..." 

"Hayır, hayır" diyerek haykırdı yaşlı kadın.. "Anıt değil... Belki, Harvard'a bir bina yaptırabiliriz".

 Rektör, yıpranmış giysilere nefret dolu bir nazar fırlatarak, "Bina mı?" diyerek tekrarladı, "Siz bir binanın kaça mal olduğunu biliyor musunuz? Sadece son yaptığımız bölüm yedi buçuk milyon dolardan fazlasına çıktı..." 

 Tartışmayı noktaladığını düşünüyordu. Artık bu ihtiyar bunaklardan kurtulabilirdi..

Yaşlı kadın, sessizce kocasına döndü: "Üniversite 
inşaatına başlamak için gereken para bu muymuş? Peki, biz niçin kendi üniversitemizi kurmuyoruz, o halde?"

 Rektör'ün yüzü karmakarışıktı.. Yaşlı adam başıyla onayladı. Bay ve Bayan Leland Stanford dışarı çıktılar. Doğu California'ya, Palo Alto'ya geldiler. Ve Harvard'ın artık umursamadığı oğulları için onun adını ebediyen yaşatacak üniversiteyi kurdular. Amerika'nın en önemli üniversitelerinden birini STANFORD'u.

Mimar başı ile sohbet esnasında;  “Akıllı insan, kendi yapabileceklerini başkasına bırakmayan insandır” der, Sultan Selim… Ve devam eder. “Yönümüzü ölmeden kıbleye dönelim de; öldükten sonra başkalarının kabirde döndürmesinden sevap ummayalım”.

Babasından görevi devir alıp, tahta oturduktan sonra yaptığı ilk toplantıların birinde de vezirine şöyle der. “ Aleme ibret olmamak için, ibret almayı bilmek gerek….Haine cesaret veren merhamet, zulme yakındır”

Yavuz Sultan Selim’i anlatan hikâye kitabından birkaç önemli cümle… Günlüğüm; birlikteliğimiz bugünde böyle.

çok teşekkürler faydalı paylaşımınız için